Zuid Afrika: Nog een paar dagen chillen bij de familie

Zaterdag 30 november 2013

De ringen zijn 'in the pocket' !

Ze zijn mooi geworden, precies wat we wilden  :-)

Vanochtend dus gewoon om half 7 klaar wakker. dat wordt straks ernstig omschakelen als de zon niet meer opkomt om 5 uur. Maar dan heeft Petra altijd nog haar wake-up light die het elke ochtend probeert na te doen.

Lekker relaxed ontbeten en pas rond 9.30 naar Waterfront gegaan. In 15 minuten dwars door Kaapstad heen; zaterdag he! Op Waterfront is het beredruk juist omdat het weekend is. Veel toeristen maar ook veel locals. Eerst naar de ringen en die zijn erg goed gelukt. We laten ze nog even achter in de winkel omdat we niet willen shoppen met zo'n klein duur tasje.

Volgende  opgave is; kleding voor Kees voor de bruiloft. Kees heeft goed in z'n hoofd wat hij wil dus ... winkel in, winkel uit en dat zo'n 20 keer. Maar gelukkig is het jasje het belangrijkste dus een paar jasjes passen is geen probleem.

Het duurste jasje was gepast wordt is 33.000 rand. Das toch zo'n 2.600 euro en wel een beetje over de top.

Heel veel pakken en winkels verder vinden we eindelijk de outfitt. Kees voelt zich er happy in en qua stijl past het prima bij kleding van Petra maar dat kunnen we nog wel even goed beoordelen als we het van de week samen aantrekken.

Lekker lunchen bij Moyo. Kees een super hamburger, niet groot maar wel erg smakelijk. Petra neemt gerookte Springbok carpaccio. We zitten lekker relaxed.

Daarna gaan we de ringen echt ophalen en Linda, degene die ons geholpen heeft de afgelopen weken, is er ook. Ze is helemaal blij voor ons, na het afrekenen worden we geknuffeld en wordt ons een mooie toekomst toegewenst. We laten ons adres achter zodat ze een certificaat van echtheid kan opsturen etc. Op onze beurt beloven wij een foto te mailen van de bruiloft.

Weer terug naar huis. Daar zit de tuin vol met Wally en Tina met kinderen en kleinkinderen. hapjes, drankjes, kletsen...... erg gezellig. We hadden eigenlijk nog moeten boodschappen doen voor morgen maar besluiten na als die gezelligheid om dat maar morgenvroeg te doen. Ook hier hebben ze een 24 uurs maatschappij, soms best wel handig.

We kijken die avond op Tv een werkelijk magnifieke documantaire over Zuid Africa: "Miracle Rissing,  South Africa”. Voor iedereen die wil weten hoe het allemaal zat, gelopen is en nu verder ontwikkelt met de (afschaffing) van de Apartheid, een echte aanrader. Indrukwekkend en maar 1,5 uur.

Robbert kookt vanavond alleen steaks met brood en een heerlijke saus. Aangezien Robbert kok is en een echte passie heeft voor koken, is alles wat hij maakt even lekker.

Kees is inmiddels niet zo lekker. Misschien een beetje te veel zon gehad vanmiddag op Waterfront. Hij eet met, voor zijn doen, lange tanden het lekkere broodje en gaan vervolgens op de bank liggen slapen. Om 10 uur toch maar naar bed gesleurd......  ben benieuwd hoe het morgen gaat.

Zondag 1 december 2013

Vandaag geven we een feestje voor familie en de vrienden van Hilary. Er worden 16 mensen verwacht; Tina en Wally, Billy en Arlet, Gill and Grant and Hannah, Enver en Lindsay (mits ze op tijd terug zijn van een bruiloft gisteravond zo'n 2 uur rijden vanaf hier), Frank and Gill, wij vieren en dan zien we wel wie er nog meer komt. Gastvrijheid is een echte traditie in de familie en de cultuur hier. Petra heeft het niet van een vreemde.

Kees is vandaag echt ziek. Erg jammer, zeker omdat hij nooit ziek is. We laten hem vandaag even met rust en lekker slapen zodat hij misschien een beetje kan meemaken van het feestje wat wij geven vanmiddag. Lekkere kippensoep voor 'm gekocht, veel drinken en slapen!

Dus Hilary en Petra gaan samen de boodschappen doen voor het feestje: 5 kg vlees; 1,3 kg kip voor de saté die we maken, 1,3 kg lekkere steak, 1, 3 kg lams kotelletjes  en ruim een kg Boerenworst. Dan nog broodjes, stokbroodjes, fruitsalade, krielaardappels, pasta voor een salade met augurken, paprika en kruiden, en dan nog........ de drank!  Toch nog maar even benadrukken dat hier in Zuid Afrika ongelofelijk veel en vaak gedronken wordt :-) de prijzen van drank zijn hier echt te laag. We hebben geen alcoholisten in de familie maar ze lusten er allemaal wel pap van. Maar alcoholisme is wel een probleem in dit land.

Omdat wij het feestje geven, betalen we natuurlijk alles. Maar uiteindelijk zijn we 1.300 Rand kwijt voor eten en drinken voor 16 man. Omgerekend is dat ruim 100 euro....  dat zou ons in Nederland echt niet lukken.

Vlak voor de start van het feestje nog even een rondje tuin. Ze hebben een grote moestuin-bak gemaakt in de voortuin met allerlei verse kruiden erin maar ook groenten. Het grappig is hier dat je spruiten en aardbeien keurig in bloei ziet staan in 1 seizoen. Even 'de vorst over de spuiten'  laten gaan gaat hier ook niet gebeuren.

Vandaag dus maar een kort verslag  omdat we vannacht echt niet meer gaan schrijven na het feestje en omdat Keesje, onze schrijver, ziek is.

Maandag 2 december 2013

Nou, dat was me het feestje wel. Geen idee hoe laat het geworden was maar net hoorden we dat de laatste rond half 10 weggingen. Hadden we dat al verteld; omdat het zondag was en iedereen de volgende dag moest werken was het feestje vanaf een uurtje of 2 's middags en dan de Braai rond 5 uur. Eten, drinken, slap OH-en , dansen en serieuze gesprekken; het hoort allemaal bij een party hier.

Arme Kees de hele avond ziek gebleven, en echt ziek; koorts, hoofdpijn, rillingen. We hebben hem zo goed als het kon verzorgd in z'n bedje terwijl we een feestje aan het bouwen waren. Helemaal tegen het einde als de meesten al weg zijn komt hij voor het eerst die dag even uit z'n bed.

Lindsay en Enver waren er ook op tijd maar die waren nog behoorlijk uitgeput van het bruiloft-weekend maar natuurlijk de laatsten die naar huis gingen. Met Frank & Gill onze reisfolders doorgenomen want die gaan volgende maand naar exact het zelfde gebied als waar wij zijn geweest. We hebben nog wel een paar tips&tricks voor ze.

Eindelijk onze easy-braai gebruikt. Hadden we in St Lucia gekocht en was een pakketje  met alle ingrediënten erin om een lekker braai vuurtje te stoken. Aangezien we onderweg niet hebben ge-braait was hij hier terecht gekomen. Het was een bezienswaardigheid hier in Kaapstad want hier kenden ze het niet. En ondernemend als ze allemaal zijn zaten ze direct  te filosoferen of er een markt voor was, wat het zou kosten om ze te maken en voor hoeveel je ze zou kunnen verkopen. Mogelijkheden zat :-)

Vandaag is Kees nog rustig aan aan het doen. Geen koorts meer maar nog wel hoofdpijn. De telefoon, facebook en mail staat helemaal vol met berichten van mensen die willen weten hoe het met 'm gaat; stukken beter !!

Petra gaat met Hilary naar ' the nursery'  oftewel het tuincentrum. want ze heeft een hele mooie en gevarieerde tuin op 1 hoekje na voor het huis. Als dank voor ons verblijf hier mag ze planten uitzoeken om dat stukje op te vullen. We komen thuis met 5 Hortensia's. Verschillende kleuren; roze, blauw, donkerblauw en rood. Paar zakken zure compost erbij gekocht en klaar zijn we. Na thuiskomst ze allemaal in een emmer water gezet en morgen gaan we het gat in de tuin opvullen. Er staat namelijk we 1 boompje en dat is een heel zielig olijfboompje en die was van Peter. Dus daarom is die hoek nooit aangepakt. Nou morgen dus wel.

's Avonds staat de honor-ceremony van Hannah op het programma. De grote vakanties staan hier voor de deur en dit zijn de laatste dagen op de lagere school. Volgend jaar is ze een brugpieper. Hier is er dan de uitreiking van allerlei certificaten, en ' honors'. We komen nog net op tijd binnenstruikelen en er zijn geen zitplaatsen meer dus gaan we aan de kant staan, gelukkig krijgen we even later toch nog stoelen aangegeven want het blijkt een hele lange ceremonie te worden.

Wat eigenlijk na al die weken Zuid Afrika niet meer echt opvalt zijn de schooluniformen. Zwarte schoenen, witte sokjes, grijs rokje (dat tot max 4 vingediktes boven de knie mag komen), witte blouse en dan blauw colbert of sweater-vest. Prima systeem want de kleding is goedkoop en voor iedereen gelijk. Geen merken en bling bling op de scholen.

Er wordt gestart met het zingen van het Zuid Afrikaanse volkslied. Dan volgen de toespraken van de hoogwaardigheidsbekleders waaronder Grant als voorzitter van de oudercommissie. Daarna begint de uitreiking van de certificaten. Grant reikt ook de certificaten uit. De kinderen worden in groepjes naar voren geroepen en krijgen ieder hun persoonlijke certificaat met daarop de onderdelen waarop ze uitblonken. Ze stellen zich daarna op het toneel op met het certificaat voor de borst, applaus, foto, volgende groep. Hannah ontvangt een certificaat als uitblinker in organiseren en hulpvaardigheid. Daarna volgen sport (Hannah is ' best improved player' voor hockey) en muziek en daarna de toppers van deze lichting 7 grades. Hannah wordt 2e bij het onderdeel techniek. De grote winnaar van de avond wordt Jessica Holman, als we dit over 15 of 20 jaar nog eens teruglezen moeten we haar zeker even Googelen...dat moet dan wel een dame met een status van dienst zijn.

Tussendoor zijn er optredens van scholieren, een gitaarstuk zonder begin of duidelijk einde, het meisjes schoolkoor en 2 meisjes samen op 1 piano.

Als afsluiter een gastspreker, Dyaan Buis, hij is als minder valide sporter naar de paralympics in Londen geweest en verteld het verhaal dat je als kansloos gestempeld toch je dromen waar kan maken "pure by commitment". Dit onder begeleiding van training- en wedstrijdbeelden via een maar net werkende beamer.

Daarna nog even een bakkie gedaan bij de Blackshaw's thuis en toen naar huis en bedje; het is tenslotte al half 11 geweest.......

Dinsdag 3 december 2013

Kees heeft de afgelopen nacht maar niet geslapen, de afgelopen 32 uur waren weer genoeg slaap voor een paar dagen. Vanaf half vier lekker in de tuin zitten mijmeren terwijl het langzaam lichter werd.

Vandaag een echte slow day aan Fortuna Road. We beginnen de dag met het planten van de hortensia's in de voortuin. Het armzalige olijfboompje waarmee Peter ooit onder zijn arm mee thuis kwam moet het veld ruimen, er is zelfs geen plek voor hem in de rest van de tuin maar als blijkt tijdens het uitgraven dat er toch een paar olijven aanzitten moet er toch een plekje gevonden worden; een zwangere boom kan je toch niet in de compostbak schuiven?

De aarde uit de kuil mengen we met de speciale hortensia-potgrond en planten die hap. Eindelijk is dat lege hoekje in de tuin ook opgefleurd.

Dan is het tijd om onze auto te laten schoonmaken. Hilary rijdt voorop en Kees volgt met de vuile Polo. Even de mevrouw van de carwash uitleggen wat de bedoeling is, vooral om van de "no smokers" weer een auto te maken die als nieuw ruikt. Kosten 75 Rand (€ 5), binnen- en buitenkant, in een uur klaar.

Na het tuinieren zit de aarde echt overal dus snel douchen en na het douchen de Polo ophalen. Blijkt dat ze hem daar hebben vervangen voor een geheel nieuw exemplaar. Alleen aan de ruitbreuk kunnen we nog zien dat het echt de onze is. Blijkt dat het toch een witte was. Kees betaald de dubbele prijs en de tip gaat keurig in de pot van de jongens die de klus hebben geklaard. Daar tenminste ook vrolijke gezichten.

We rijden door naar Canal Walk een waanzinnig groot winkelcentrum, alles bling en (namaak) marmer met enorme muur en plafondschilderingen. De jacht van vandaag is het afmaken van onze trouwkleding, schoenen voor Petra, schoenen en overhemd voor Kees en boodschappen voor het familiediner (rijsttafel) voor morgen. Met een beetje fantasie lukt dat allemaal. De kruiden voor de rijsttafel hebben we trouwens al meegenomen uit Nederland.

Die avond hebben we onszelf uitgenodigd bij Jillian en Grant. Kees heeft gisteren met Hannah een afspraak gemaakt om haar een lesje SketchUp te geven (een 3D model maken met de computer). We komen, doordat we in de avondspits belanden, veel later dan gepland terug op Fortuna Road, gelijk door dan. Blijkt bij Jillian de hele familie weer verzameld te zijn. Kees zet direct de benodigde software op de computer. Grant maakt kipschnitsels, overheerlijke patat (heeft hij een Belg bij zijn voorouders?), boontjes en een champignonsaus en kort na het "come and get it" zit de hele familie te schransen. Na het eten gaan Hannah en Kees aan het werk met SketchUp en de rest zit in de tuin te kletsen. Het duurt maar een half uurtje dan hebben we er een nieuwe SU-addict bij. Ze mag dan moeite hebben met lezen met haar 3D inzicht is niets mis.

Het begint al weer laat te worden dus inpakken en wegwezen maar weer. De lessen met Hannah worden vervolgt. Rond half elf gaan we naar bed....laat!?!

Woensdag 4 december 2013

Vandaag staat voor ons in het teken van het koken. We maken een Indische rijsttafel voor de hele familie. Vlees snijden, groente snijden en dan bakken, braden, fruiten, koken en stoven.

Nasi, rendang, benseng, sajoer lodeh en sajoer boontje. Daarbij nog zuur, pindasaus en zelfgeexpandeerde kroepoek. Dat gaat wel leuk worden...nasi is het enige wat ze wel eens gegeten of van gehoord hebben hier. We zijn vroeg begonnen dus rond een uur of elf zijn we al klaar en kan alles lekker op smaak komen.

Petra's fototoestel heeft nu echt de geest gegeven...balen. Alle pogingen om het aan de praat te krijgen mislukken...geen krimp. Thuis naar laten kijken en indien definitief gestorven zo snel mogelijk een opvolger benoemen.

Gisteren hebben we een USB-back-up schijf voor Hilary gekocht, ze heeft al haar foto's alleen maar op haar computer staan, toch maar een kopie maken om ze veilig te stellen. Ook nog snel SketchUp erop zetten voor als Hannah vanavond komt.

Daarna lunch met hotdogs en pickeled fish en de hoogste tijd voor wat middagslaapachtigs. Petra en Hilary echt in bed en Kees op de bank buiten met een boekje erbij, lekker lezen wat Dolf de Vries in Zuid Afrika heeft meegemaakt.

Tegen een uur of 5 begint iedereen binnen te komen, Enver en Lindsay (zonder ijzerzaag om de waslijn te verlagen voor Hilary), Robert, Jillian, Grant en Hannah. Eerst wat kletsen met een drankje erbij en dan verkleden Petra en Kees zich in de bruilofts outfit, de familie gaat dat niet meemaken. Onder strikt embargo worden er toch foto's genomen en als we de familie mogen geloven, en waarom zouden we dat niet doen,  worden we een gourgious couple;-).

Dan moeten we aan de slag in de keuken. De dingen die we hebben voorbereid opwarmen, nasi mengen, kroepoek en imping maken en dan met het hele zooitje aan tafel. We hebben, hoe kan het ook anders, veel te veel gemaakt en zelfs dit gezelschap, hoe geweldig ze het ook vinden, kan het niet verwerken. Geeft niet, ze zijn hier kampioen kliekjes en de komende 2 dagen zal Robert de dag beginnen met nasi als ontbijt.

Daarna weer een avond met kletsen, muziek en drank. Hannah en Kees kruipen nog even achter de PC voor een laatste lesje SketchUp en een verwijzing naar de SketchUp Show op YouTube. In sfeer eindigen we met een concert van Sting, opgenomen in Italië op 11 september 2001, prachtig en indrukwekkend.

Donderdag 5 december 2013

Het einde van onze reis begint er aan te komen. We doen er alles aan om de tijd op te rekken maar de laatste dagen vliegen altijd om.

Na het ontbijt gaat Petra alles wat er mee terug moet reorganiseren voor zover mogelijk. Past het allemaal in onze koffers? Worden ze niet te zwaar? We zullen wel zien.

We gaan nog één keertje samen op pad. Richting Muizenberg, Fishhoek, Simonstown (de marinehaven). We eindigen op Boulder Beach bij de pinguins. Het is hier helemaal anders gemaakt, vroeger kon je naast het bezoekerscentrum zo de rotsen op en nagenoeg tussen de pinguins lopen, nu staan er allemaal hekjes en is het beschermd broedgebied, misschien ook maar beter ook zo.  Hordes toeristen loslaten in zo'n gebied is niet een topplan.

Op de terugweg lunchen we in Simonstown. We willen een lichte lunch want vanavond hebben we een braai bij Lindsay en Enver en uit ervaring weten we wat dat betekend;-). Een flensjes met kaas en zalm en eentje met room, chokola en jam, heerlijk maar toch weer net iets te heavy.

Daarna moeten we linea recta terug naar Fortuna Road om voor de avondspits naar L&E te rijden met Hilary en Robert. We maken nog een flyby bij de bottlestore omdat we afgesproken hebben vanavond voor de drank te zorgen.

Nu de zon nog schijnt eerst een koele duik in het zwembad, lekker in het water maar vanwege de wind wel koud om eruit te komen.

Terwijl Enver al in de weer is met ongelooflijke hoeveelheden vlees gaan Kees en Grant aan het werk om de laatste harten van Lindsay op te hangen, Enver is niet zo handig met boor en schroef. Ook maken we nog een vuurtje in de buitenhaard.

Als alles klaar is volgt "come and get it" en het is weer gezellig buffelen om de grote tafel in de tuin. Ribs, steak, schildpadjes (varkenslever in schapevet, een killer voor hartpatienten), boerewors, kippenpoten, aardappelsalade en butternut (pompoen). Als toetje is er ijs.

Lindsay heeft binnenkort een feestje Jamaica-style en heeft een hele Bob Marley outfit gemaakt die even geshowd moet worden. Vervolgens gaan de pruik en het masker van hoofd tot hoofd.

Daarna volgt er weer een momentje als Enver en Grant een cadeautje voor Kees hebben. Allebei doneren ze een manchetknoop voor zijn huwelijkskleding, Enver doet dit met de manchetknoop die hij zelf droeg op zijn huwelijk met Lindsay in 2007. Op die manier zijn ze er toch een beetje bij. Verder zouden ze ook graag bij zijn via Skype, we gaan kijken wat we kunnen regelen met onze iPad.

Een ander leuk onderdeel van de avond is het tekenen met whiteboard markers op de tuindeuren. Er worden van allerlei wensen en bedankjes geschreven in beeld en spiegelbeeld en daarna is het tekenen geblazen, portretten en de complete serie oren, absoluut een topper om te doen, oor tegen het glas en overtrekken maar.

Morgen is het voor de meesten weer gewoon werken geblazen dus tijd om afscheid te nemen. We zien Jillian, Grant en Hannah niet meer dus dat is vanavond het grootste afscheid. Enver en Lindsay komen ons morgen nog uitzwaaien op Fortuna Road.

Als we thuis komen gaat er toch een DVD op van Johnny Clegg, for old times, genieten van Impi en het optreden in Frankfurt met Nelson Mandela. Het wordt op die manier toch weer laat en op het moment dat Hilary en Petra al in bed liggen en Kees de lichten uitdoet komt Robert terugrennen; Nelson Mandela is overleden. Televisie weer aan en kijken naar de officiële mededeling van president Zuma en het nieuws. Dit hakt er flink in bij de familie Dean. Heel stil en aangeslagen verdwijnt iedereen naar bed. Een waarlijk groot Zuid Afrikaan is van ons heengegaan.