Zuid Afrika: Acclimatiseren bij de familie

Vrijdag 8 november 2013

Vroeg uit de veren...  we zijn tenslotte toch in Afrika. zo werkt het bij Kees tenminste. Petra vind slapen, overal ter wereld het belangrijkste. Maar om half 9 zitten we toch samen met Hilary achter een bak koffie en geroosterde broodjes.

Ja nu moeten we het toch maar vertellen; het is maar een graadje of 17 hier. Shocking maar dat was gister even een tegenvaller toen we uit de luchthaven kwamen. Het lijkt lekker maar de thermometer liegt niet. Volgens de voorspelling gaat het pas vanaf zondag echt weer zomeren boven de 20.

Blom, de tuinman is aan het scharrelen in de tuin, Klinkt luxe maar dat is het helemaal niet. De familie heeft altijd al oog gehad voor de zwakkeren in de samenleving. De miljoenen die in de ' squatter-camps' leven hebben eigenlijk te weinig perspectief om zich eraan te ontworstelen. Dus worden alle klussen in en rond het huis uitbesteed. Niet omdat de familie rijk is maar om de weelde van een normaal inkomen te delen en mensen de gelegenheid geven om te werken en iets te verdienen dat is structureler dan gewoon doneren. 

En aan de andere kant is er weer wat veranderd; de ramen en deuren hebben nu toch 'bars'  gekregen en andersoortige ijzeren hekken. Na een inbraak in april heeft Hilary dat laten aanbrengen en een beveiligings installatie. Zij vindt het zelf ook jammer dat het moest maar de armoede neemt steeds vaker de toevlucht tot criminaliteit. We staan er wel bij stil maar we gaan hier niet neurotisch over doen. Zuid Afrika is voor toeristen een veilig land om in te reizen. De realiteit is dan er armoede is maar we gaan niet doorslaan!

Vandaag staat er niet veel op het programma. beetje boodschappen doen, een prepaid nummer scoren om hier te kunnen bellen. Een beetje langzaam ' in de vakantie-mode'  komen dan maar.

Trouwens wel een ander leuk nieuwtje; het Zuid Afrikaanse geld heeft en facelift gehad. Alle biljetten zijn iets feller gekleurd nu dus het lijkt net speelgoed geld. Naast " the big five" staat er nu ook op ieder biljet een afbeelding van Nelson Mandela. Goed dat ze dat gedaan hebben.

Om 6 uur worden we opgehaald door Lindsay en Enver. We gaan naar een bierfest op z'n Zuid-Afrikaans. Bij een brouwerij ergens naast de Tafelberg hebben ze een veld omgetoverd tot feestterrein. Grote tenten erop, banken erin, hoempaband erbij en natuurlijk meisjes in Beierse klederdracht en sloten bier. Tafel T57 is voor ons en al gauw zitten we achter grote pullen bier. De rest van de avond is het eten, drinken, muziek en gekkigheid en zo goed als het gaat rechtop blijven natuurlijk. De zangeres van de band is een negerin die er lustig op los jodelt, Bierfest Capetownian style.

De terugweg doen we met de plaatselijke Brommerbob. Het zou zo maar kunnen dat we morgen wat minder fit zijn...Haro Broeva, welterusten.

Zondag 10 november 2013

Het is een warme zondagmorgen, de wind die er altijd is in Kaapstad laat de bomen in de tuin ruisen. Even terug zat ik met Ginger de kat te soezen, met een boek over Zuid Afrika als dekmantel, in de hangmat. Petra komt net weer terug in het land der levenden.

Gisteren was het grote feest vanwege Robert's 40e verjaardag en volgens goede familietraditie is dit gevierd met enorme hoeveelheden drank en eten tot in de vroege uurtjes. De zaterdagochtend en middag zijn we bezig geweest met de voorbereidingen. Zitjes in de tuin maken, barbeque opstoken met veel hout, lampjes ophangen, glazen uitpakken en klaarzetten en tenslotte alle schalen met eten opmaken.

Al vroeg in de middag komt Chris aan, de beste vriend van Robert. Hij woont in Hermanus, is straatarm en is liftend en het laatste stukje met de trein gereisd. De trein was nog wel een uitdaging aangezien hij niet wist dat je de deuren als passagier zelf moest bedienen kwam hij niet uit waar hij moest wezen. Robert is hem op de scooter gaan ophalen.

Rond een uur of 5 druppelen de eerste gasten binnen en kort daarop is het een drukte van belang. Allemaal in de keuken helpen met hapjes maken en drukke gesprekken voeren.

Robert heeft op de barbeque een grote lap vlees klaargemaakt, langzaam gegaard en boterzacht, daarmee maakt ieder voor zich een Roll (broodje) met tomaat, sla, gebakken uien en een paar ondefinieerbare sausjes....heerlijk.

De band komt aan, vier man in één auto, inclusief drumstel, orgel, 2 gitaren en alle geluidsapparatuur. Een reggea band die covers doet van Bob Marley, very nice. Tijdens de eerste set is het nog wat rustig omdat er een hele sliert mannen naar rugby zitten te kijken (Wales - Zuid Afrika, eindstand 15-24, we won!!).

Ondanks de toch wel koude wind spelen de jongens nog twee setjes en wordt er gedanst. We snappen trouwens niet dat dat zo maar kan in je eigen achtertuin zoveel harde muziek...en geen buur die komt klagen.

Later op de avond krijgt de drank de overhand en als ze met shooters beginnen te strooien wint de chocolat-tequilla het van Petra. Zij zoekt rond half 1 haar mandje op. Kees gaat nog de uitdaging aan met "the granate": 1 tequilla straight en dan een Red-Bull met Jägermeister er achteraan. Volgens de verhalen ben je in 2 minuten uitgeteld, maar gelukkig gaat dit niet gebeuren.

Iets na 2 uur duikt Kees ook z'n mandje in terwijl het feest heel langzaam richting einde gaat. Slapen is wel erg makkelijk na zo'n slaapmutsje:-)

Vanmorgen was het toch alweer om 8 uur reveille. Lindsay en Enver waren blijven slapen en moesten eruit omdat ze als peetouders hun petekind ten doop moesten houden. Daarna was het opruimen en afwassen geblazen. Geen vaatwasser dus echt met het handje. Vraag: hoe kan het dat er op een feestje met 30 man ongeveer 65 glazen om af te wassen zijn...? In een paar uurtjes was het huis weer in bewoonbare staat.

Petra nog een tukje en Kees in de hangmat op het stoepie. Het is trouwens allemachtig prachtig weer geworden. We zitten nu op de schappelijke 23 graden en de zon brand dat het een lieve lust is. Gillian, Grant en Hannah komen 's middags nog even langs hun Hollands cadeautjes ophalen en verder doen we het rustig aan vandaag.

Het is maar goed dat we samen op onze roadtrip gaan want zodra er Zuid Afrikaners bij zijn dan zet iedereen het op een zuipen.

De plannen zijn: morgen naar The Waterfront waar de VVV ook is. Beetjes actuele info halen over het gebied waar we heen gaan. En Waterfront is altijd lekker shoppen! Dinsdag de oude binnenstad van Kaapstad bezoeken. Slaan we eigenlijk altijd over maar deze keer niet. En dan woensdag....... ROADTRIP !!

Maandag 11 november 2013

Vandaag gaan we met z'n tweetjes naar V&A Waterfront. De missie is, ga er even goed voor zitten, trouwringen kopen. We hebben advies gekregen van Tina om naar Diamonds Of Africa te gaan. Eerst belanden we bij een zaakje waar Kees nooit ofte nimmer een sierraad, laat staan trouwringen zou kopen. Een hoop bling en gerommel met de prijs tot kortingen van 40%, dat kan nooit kloppen.

We nemen koffie en een broodje om een goed aanvalsplan te maken. Kees komt met het idee om naar rood goud te gaan kijken, Petra's moeder droeg ook altijd rood goud.

We komen terecht bij Jack Friedman. Er ligt daar een ring van rood goud met kleine diamanten in Frangipanibloemen. Nou is het toevallig zo dat er voor de deur van  Chamberlainstreet 99 (waar Petra's moeder woonde) een Frangipani staat. Maar de ring heeft niet de juiste maat (R1/2) en ze hebben ook geen bijpassende ring voor Kees. Door dus naar de volgende en de volgende en de volgende juwelier.

De zoektocht gaat echt nergens heen want de ringen die we zien kunnen we ook in Nederland kopen of er zitten te veel of te opzichtige diamanten in. We gaan maar wat gewone boodschappen doen voor de roadtrip en naar het VVV om informatie over Kwazulu Natal bij elkaar te sprokkelen. 2 Jaar geleden hadden ze helemaal niets over de Kgalagadi (de grensstreek met Namibië en Botswana). Gelukkig (?) hebben ze wel zat over Kwazulu Natal. We komen terug met een hele stapel folders.

Vervolgens gaan we lunchen bij Ferryman, biertje erbij, bordje met van alles uit de zee. We willen toch weer terug naar Friedman want de Frangipani ring moet het worden. We bespreken wat we willen hebben voor Petra en ook voor Kees. Linda gaat een prijsopgave doen bij de edelsmid en neemt morgen telefonisch contact met ons op.

De volgende missie is een platenspeler voor Robert. We  hadden nog geen cadeau voor hem gekocht omdat we niets wisten. Nou had hij voor zijn verjaardag een paar LP's (voor de jonge lezertjes; zwarte plastic schijven waarop je analoog muziek op kunt slaan, zeg maar de voorlopen van de CD) gekregen met muziek van Bob Marley, maar hij heeft geen platenspeler om ze af te luisteren. We vonden een model dat de muziek van LP direct om kan zetten naar MP3 en die je zelfs aan kan sluiten op iTunes...helemaal goed dus....inpakken die hap.

Robert is helemaal blij met zijn platenspeler en binnen de kortste keren staat er een plaat op met kinderliedjes uit zijn vroege jeugd en zitten moeder en zoon mee te blèren over beertjes en picknics.

Voor het avondeten gaan we vanwege de verjaardag van Robert uit eten samen met Lindsay en Enver bij Dale's op The Paddock. Lekkere lappen vlees met van alles eromheen. Hier weten ze wel wat ze met een goed stuk vlees moeten doen. Even een leuk detail op de menukaart; "Unattended children will be given a double espresso and a free puppy".

Kees kan die nacht niet zo goed in slaap komen, ligt te piekeren over de ringen. Rond een uurtje of drie toch maar het bed uit en schetsen hoe ze eruit moeten komen te zien. Foto van de schets maken en per email versturen naar Linda.

De volgende morgen blijkt dat hij een letter fout had in het adres en moeten we de mail nog een keer sturen.

Dinsdag 12 november 2013

Vandaag gaan we Kaapstad in met Hilary. We besluiten om met de bus te gaan. Het is nog maar sinds kort dat er vanuit de buitenwijken busverbindingen zijn met het centrum. We rijden met de auto naar The Paddock om daar de bus te pakken.

Ze hebben daar gekozen voor een systeem met elektronische kaarten die geregeld worden door de ABSA, de grootste bank van Zuid Afrika. Omdat je deze kaart ook als betaalmiddel kan gebruiken is de beveiliging een beetje te zwaar voor het doel. Je hebt een pincode nodig om je saldo uit te laten lezen bij het station, ook voor het contant opladen is je pincode nodig. Allemaal erg onhandig en tijdrovend. Als we 3 passen met voldoende saldo hebben kunnen we de bus pakken. Het is wel geweldig dat deze bussen over vrije busbanen rijden. In een vloek en een zucht zijn we in het centrum.

Wij hadden het plan om eerst naar Kasteel Goed Hoop te gaan, het oudste bouwwerk van Kaapstad, maar Hilary vindt dat maar niets en we lopen kriskras door het centrum. Allemaal grote hoge gebouwen, niet allemaal even mooi maar wat wil je. In Longstreet een echte gezellige straat gaan we in een donkere Afrikaanse bar die er van binnen uitziet als een jungle wat drinken, ze blijken daar geweldig verse perensap te hebben. Dan over een marktje met de bekende Afrikaanse mambo jambo voor de toeristen, kijken kijken en natuurlijk niets kopen want dit is echt te slecht om mee te nemen.

Kees heeft nog telefonisch contact met Linda over de trouwringen. De prijs die ze aanbieden is veel te hoog. Tijd om wat te onderhandelen dus. Ze gaat ons een prijsopgave per email doen.

We belanden vervolgens in de wijk Bo Kaap waar een groot deel van de Islamitische bevolking woont. Kleine bontgekleurde huisjes, het moet een genot zijn om daar thuis te komen. We bezoeken er het Bo Kaap Museum over de geschiedenis van de wijk. Als we in een kamer komen uit de tijd van de apartheid blijkt dat dit nog heel dicht onder de huid zit; Hilary schiet helemaal vol en staat met tranen in haar ogen te lezen.

Daarna gaan we lunchen. 2 Broodjes met z'n 3en...en nog nemen we een half broodje pork-belly mee in een doggy-bag voor Robert. We hebben de enorme porties daar toch weer onderschat.

We lopen daarna weer kriskras door het centrum terug naar het busstation. Bij het inchecken blijkt Kees z'n kaart toch onvoldoende saldo  te hebben. Volgens Hilary kan je dit afrekenen op de halte waar je uitstapt want daar moet je door een poortje uitchecken. Terug naar The Paddock. Daar staat het poortje voor minder validen gewoon open...kortom grijs rijden in Afrika...foei.

Terug thuis bekijken we het mailtje van Linda. Maar 5% eraf, dat is niet zoveel. Als we door zitten te redeneren komen we er toch. Als we ZA verlaten kunnen we de VAT (BTW) terugkrijgen en dan is de prijs ongeveer zoveel als we in Nederland zouden betalen...alleen hebben we nu wel iets unieks. De opdracht gaat er dus uit en morgen gaan we de aanbetaling doen voor we het binnenland intrekken.

Het was vandaag best wel warm dus besluiten we om al ons eten mee te nemen naar Lindsay en Enver omdat die een zwembadje in de tuin hebben waar we in af kunnen koelen. Samen eten en dan tot laat in de avond kletsen op de patio...Petra is erg op dreef. Kees rijdt terug en daarna naar bedje en nog even dit dagboek bijwerken.