Zuid Afrika; Onze heenreis

Woensdag 6 november 2013

Vandaag is het zover, we gaan weer naar Zuid Afrika.

Rond een uur of 10 komt Marion nog even een bakkie doen om afscheid te nemen. Even praten over onze Sibel die we helaas in hebben moeten laten slapen afgelopen donderdag. We hadden net geregeld dat ons bovenbuurmeisje Romy voor haar zou gaan zorgen maar Sibel was zo aan het niesen en hoesten dat we nog even naar de dierenarts gegaan zijn om een kuurtje voor haar te halen zodat Romy niet de extra zorg op zich zou krijgen. Toen bleek dat Sibel een gezwel in haar bekje had. Volgende dag onderzoek en foto's onder algehele verdoving. Het was goed mis, het gezwel zit al helemaal in haar neusholte. Ze mocht nog mee naar huis maar dan wel met pijnstillers. Een gesprek met de dierenarts leverde op dat we haar dit niet aan konden doen, we hebben daarom maar gelijk de beslissing genomen om haar thuis op donderdagavond in te laten slapen. De nacht van woensdag op donderdag bleek dat Sibel het helemaal niet meer naar haar zin had, moeilijk ademen en geen enkele rust meer. Donderdag zijn we allebei thuis gebleven om afscheid van haar te nemen. Van het inslapen, bij Kees op schoot, heeft ze helemaal niets gemerkt. Nu ligt ze in een champagnekistje begraven in onze tuin. We zullen haar heel erg missen.

Half 2 komt Gerard langs om ons naar Schiphol te brengen. Bak koffie en dan weg.

Op Schiphol elektronisch inchecken en koffers afgeven bij de balie van British Airways. Buiten nog even roken, binnen nog een Whopper, dan door de paspoortcontrole en taxfree sigaretten en shag halen.

Als we door de security heengaan moet Petra haar rugzak uitpakken. We hebben een versnellingsnaaf voor Lindsays fiets bij ons (3 speed geared hub with back pedal break) en dat blijkt toch de moeite van het bekijken waard....dat zou best eens een bom kunnen zijn.

De vlucht naar Londen Heathrow gaat in 5 minuten als we het tijdsverschil niet in rekening brengen, we starten overigens wel met een kwartiertje vertraging en ook boven Londen moeten we 2 rondjes maken voor we mogen landen.

Op Heathrow moeten we van de Europese Terminal 5 naar de International Terminal 3, een ritje van 10 minuten met de bus. Daar gaan we weer door de controle en weer moet de tas open om de versnellingsnaaf te onderzoeken (nu ook op drugs).

Bij de desk van Virgin Atlantic, waarmee we naar Kaapstad vliegen, boeken we onze stoelen nog om want we zitten in het midden van de middelste rij....geen goed idee voor een vlucht van bijna 12 uur.

We hebben nog 3 uur over dus gaan we toch maar een poging doen om ergens te roken. Dat valt, zoals we een vorige keer al hadden gemerkt, helemaal niet mee. Het halve gebouw door naar de uitgang en daar op een tochtig hoekje met de andere verslaafden snel roken.

Omdat we buiten zijn geweest moeten we opnieuw door security. Nu halen we de versnelling maar zelf eruit, en dat werkt...geen probleem.

Nog steeds hebben we tijd over dus een stinkend duur biertje drinken daar, wel graag een pilsje van het continent want zo'n grote lauwe engelse kledder gaat er niet lekker in.

Naar de gate en in het vliegtuig, een grote Airbus 340-600. Er blijkt iets mis te zijn met de planning en met de air conditioning. Gevolg is dat we een uur in een snikheet vliegtuig zitten voor we opstijgen en een beetje koeling krijgen. 

Donderdag 7 november 2013

Ondertussen is het al donderdag geworden, uurtje erbij in Londen, 2 uurtjes eraf in Kaapstad. Veel turbulentie tijdens het opstijgen door het dikke wolkendek. Maar al gauw zijn we op 12 km hoogte en zetten we koers naar het zuiden.

De sfeer in het vliegtuig van Virgin Atlantic is heel relaxed en de verzorging meer dan prima. Ondanks het late vertrek toch nog een welkomsdrankje een een diner, lekker, zijn we wel aan toe. Dan een leuke film opzoeken op het entertainment systeem en zoveel mogelijk proberen te slapen. We zitten trouwens op de laatste rij (64) bij het raam en we krijgen nog prachtig uitzicht op de lichtjes bij Barcelona waar we de Middelandse Zee oversteken en ook boven Algiers is het uitzicht fenomenaal. Boven de Sahara wordt het donker en is het ook tijd om de luiken te sluiten.

Petra heeft een slechte nacht met weinig slaap  maar Kees tukt er lustig op los, zij het in een hele serie hazeslaapjes. Als de dag weer begint zitten we al boven Namibië, een grote lege zandbak, maar wel vlak bij onze bestemming. Gelijk een ontbijtje erin en dan is het veiligheidsgordels om en landen.

Ons toestel maakt een ruime bocht boven zee om in de aanvliegroute voor Kaapstad te komen, mooi uitzicht over de stad en de Tafelberg.

We hebben weer een half uurtje ingelopen op ons schema. Door de paspoortcontrole, met leuke stempels, en dan de koffers oppikken en door Customs waar we gelukkig niet hoeven uit te pakken, anders zijn we 4 kilo kaas kwijt.

In de hal worden we opgewacht door Lizmarie van 4 seasons car rental, jawel met zo'n bordje " Mrs Nijland & Mr Veth". Even buiten roken en dan naar de pickup in de garage. Alle papierwerken invullen met een lekkende pen, we hebben een VW Polo met kont, een witte, splinternieuw.

Bagage erin en op weg naar Hilary. Wel even aan de linkerkant van de weg blijven rijden. We missen maar één afslag, maar dat maakt de route alleen maar makkelijker en binnen de kortste keren zijn we op Fortuna Road, Milnerton.

Het is daar altijd echt thuiskomen. Hilary lijkt elke keer wel een stukje kleiner te worden, we zijn daar net een stel reuzen die binnen komen vallen. Op het terras een bak thee met koek. Uitpakken en kwartier maken. Dan moet Petra nog even een tukje doen en heeft Kees tijd voor het dagboek.

De katheters van Kees zijn aangekomen bij Hilary. Zij heeft er alleen 60 euro invoerrechten over moeten betalen om de spullen mee te krijgen. Voor een volgende keer even uitzoeken hoe we dat handiger kunnen doen.

Er wordt gebeld. Lindsay is er. Na alle begroetingsseremonies komt Robbert ook aan met z'n snelle scooter en doen we het nog eens dunnetjes over. Vlak voor het eten komt Enver ook nog binnenvallen. Hij komt van de dokter, de hechtingen zijn uit z'n polsen gehaald. Hij is pas geopereerd vanwege peesschede ontstekingen, zeg maar arbeidsslijtage van het constant kloppen op een toetsenbord.

We eten chickenpie met squash, aardappelen en doperwtjes. En daarna is het bieren achterin de tuin met verhalen om de afgelopen 2 jaar op een rijtje te zetten. Natuurlijk met lekkere muziek van Robbert erbij. Tegen een uur of negen lijkt het voor ons wel midden in de nacht...hoogste tijd om ons bed op te zoeken.